Wat een vreugde straalt van haar af als ze een kruid ontdekt met medicinale werking. Haar gezicht straalt, haar ogen stralen, ze lacht als een verwonderd kind zo blij. Ze richt zich tot Moeder Aarde, Pachamama, letterlijk buigt ze voorover, en bedankt de Aarde voor dit prachtige geschenk. Ze kijkt om zich heen, ze neemt waar, de kleuren, de verschillende blaadjes, niets ontgaat haar. En als ze op een duintop staat en over het landschap heen kijkt, begint ze spontaan te zingen. Niet zomaar een liedje! Het is een lied van dankzegging, van het aanroepen van de ziel van de Aarde, de planten, de weg die ze loopt, de wind om haar heen, de zon door de wolken. Op het strand neemt ze een hoopje zand in haar handen. Kostbaar zand. Ze neemt het mee naar Cusco, Peru. Voor een ceremonie, zegt ze. Bij de zee aangekomen aarzelt ze geen moment en stapt met blote benen op haar slippers de zee in. De kou van het water in november lijkt haar niet te deren. In zee ligt een prachtige grote steen. En weer buigt ze zich voorover. Eerst om zichzelf te reinigen met het water van Mama Cocha (het Water, in dit geval de Noordzee) om vervolgens de zee, de steen en de spirit van het water toe te zingen. En ja ik herhaal het:  vreugdevol, happy, stapt ze daarna weer op me af, volkomen één met de natuur om haar heen. Zo blij, zo blij..  woorden kunnen het niet verwoorden. Continue reading →

‘Volg je hart’ is meer dan je denkt

Kort geleden kreeg ik van iemand de vraag ‘Het volgen van mijn hart. Wat brengt mij dat?’

Hoe graag zou ik antwoorden ‘Rozegeur en maneschijn! Alles verloopt van een leien dakje. Wat je maar wenst, het wordt je in de schoot geworpen. Alles verloopt vlekkeloos. Het leven is één groot feest! Lekker achterover leunen, kom maar, kom maar, kom maar!’

Het volgen van je hart houdt veel meer in. Het begint volgens mij met de tijd en rust nemen om naar jezelf te luisteren. Wat leeft er in mij? Waar heb ik behoefte aan? Om omhoog te laten komen, te weten en te doorvoelen: ohhh, dat is het of zo is het! Dat je dan de energie letterlijk door je heen voelt gaan en in actie komt om datgene neer te zetten wat zo gewenst is voor jezelf.

Daar begint het al: tijd en rust. Alsof dat in onze Westerse maatschappij gemakkelijk is. Continue reading →

Uit de kast… Welke kast? De kast, waar ik in mijn leven ben ingekropen ofwel om me heen heb gezet. Volgens mij doen we dat allemaal. De een wat groter, dan de ander. De een met meer laden, en planken dan de ander.  Veel spullen ook. Kleding, boeken, spullen om te koken, te werken, te leren en om mee te spelen. Ik verveel me niet. En toch.. ik weet niet hoe het met jou is? Het is hoe dan ook afgebakend. En er is zoveel meer ruimte! De kast staat in een kamer, in een huis, en het huis staat in een straat en…

Continue reading →

Alles is energie. Jij, ik, wat we zien, wat we niet waarnemen, wat we horen, wat we denken.. ja ook wat we denken en voelen. Het zijn allemaal trillingen, frequenties en impulsen van energie. Alles is een uitwisseling van energie. Emoties golven door je heen, neem je ze waar en laat je ze gaan, dan stroomt de golf verder. Anders wordt het als je de emoties, de golf vastpakt en er in blijft hangen: dan ontstaat bijvoorbeeld ‘de steen op je maag’. Zo ook voor de gedachten. Een onaardige gedachte over iemand stuurt ‘zware’ energie naar die persoon én naar jezelf. Dus wat denk je? Wat zend je uit, wat ontvang je? Wat neem je op, wat vreet je op, wat brengt je energie? We zijn een geheel van delen, en deel van het geheel. Vanuit die invalshoek beïnvloeden, manipuleren of inspireren we elkaar. Ben je je bewust van het effect van jouw energie op al het andere en de energie van al het andere op jou? Continue reading →

Het lijkt wel of ik op een roze wolk leef. Best gevaarlijk, want daar tuimel je zo van af, of je zakt door het wolkendek heen. Mijn moeder zei altijd: “Het leven is een pijpkaneel, men zuigt er aan en krijgt zijn deel.” Dus kan er opeens een bericht komen waar je energie van zakt, je een zwaar gemoed van kan krijgen of zoals ik kort geleden, tussen al het moois in: een enorme boosheid! Ik spuwde vuur! Het verschil van nu met vroeger is, dat ik het nu door mijn lijf voel gaan en de boosheid als kracht ervaar en vervolgens voor mezelf kan inzetten met respect voor de ander. Dat levert al het werk aan mezelf op: bij mijn emoties en gevoelens zijn, gewaarworden, de boodschappen ontvangen en omzetten in actie (of een laten). Heel eerlijk? Heerlijk om die kracht in mezelf te voelen!