Uit de kast…

Uit de kast… Welke kast? De kast, waar ik in mijn leven ben ingekropen ofwel om me heen heb gezet. Volgens mij doen we dat allemaal. De een wat groter, dan de ander. De een met meer laden, en planken dan de ander.  Veel spullen ook. Kleding, boeken, spullen om te koken, te werken, te leren en om mee te spelen. Ik verveel me niet. En toch.. ik weet niet hoe het met jou is? Het is hoe dan ook afgebakend. En er is zoveel meer ruimte! De kast staat in een kamer, in een huis, en het huis staat in een straat en…

Vroeger schreef ik vaak in schriftjes op waar ik woonde. Mijn naam, de straat, de wijk, stad, land, Europa, Aarde, Wereld, Universum… sterren… hemel…  op dat moment raakte ik altijd een beetje van slag. Een soort van duizeligheid nam beslag van me. Ik kan me herinneren dat ik een soort van wist dat er nog meer was, alléén wat? En verder kwam ik niet en ik hield op met dit spelletje en ging weer gauw iets anders doen. Het voelde ongemakkelijk, het was te groots en ik maakte mijn ruimte om me heen weer veilig en vertrouwd, afgebakend en te overzien.

En toch.. ik kan het niet laten. Er trekt elke keer iets aan me om me in een steeds grotere wereld te begeven. Om te zien wat voor mij nog ongezien is. Om nieuwe dingen en een nieuwe wereld te ontdekken. Te leren, te groeien. Dus uit de kast! Er is zoveel meer ruimte. Er is zoveel meer energie waar we mee verbonden zijn. Hoe beperkter je het voor jezelf houdt, hoe minder het stroomt. De kast is een soort zelfopgelegde gevangenis. Energie, levenskracht wil vanuit de essentie vrij stromen. Zelf ondervind ik het verschil tussen vrijelijk stromen en niet-stromen als geen ander.

Ik heb er mijn werk van gemaakt. Ik ben een levensbegeleider, een katalysator. Ik begeleid mensen in het léven van hun leven. Om in contact te komen met je eigen wijsheid, je intuïtie, verbonden met een groter geheel. Om in contact te komen met je eigen verlangen, een verlangen dat wordt omgezet in intentie, focus en actie. Om datgene te doen wat je wenst, om de mogelijkheden in je leven te benutten vanuit een liefdevolle aandacht voor jezelf en je omgeving.

Als je vroeger gezegd had dat je met een klein apparaatje in je hand op straat met iedereen contact op kan nemen en je hem of haar ook nog kan zien, dan begrepen ze ten eerste het concept van het apparaatje niet en ten tweede hadden ze je op de brandstapel gegooid. Hoera, voor de wetenschappers, die steeds meer ontdekken en er zelf ook versteld van staan dat er steeds meer schijnt te zijn, en alles elke keer weer veranderd, doorontwikkeld. De tijd is rijp: er is veel meer dan we denken dat er is. Je bewustzijn is zo immens veel groter dan je fysieke lichaam en je hersenen. Is dat dan zweverig omdat je nu niet ziet wat er nog meer is? Nee, flauwekul. Het hoort bij ons leven, we zijn spirituele wezens in een fysiek lichaam. Daar het is gezegd: uit de kast!

Het leven is een leerproces, dat je niet uit de weg kunt gaan. Je ervaart het hoe dan ook. Het vergt inspanning. En toch.. ja, het besef dat de wijsheid in jezelf zit en niet buiten je, helpt je in je zijn en je handelen. De hulp die op het juiste moment in je opborrelt: je eigen wijsheid, je intuïtie. Ik kan er over meepraten. Een constante in mijn leven is de oproep om elke keer weer verder te ontwikkelen. En dat uit zich ook in mijn werk. Het verlangen om mijn medemensen te begeleiden om het zelfhelende vermogen in te zetten, een boodschapper te zijn, is niet veranderd. Wel de manier waarop:

 

Kijk, lees en deel mijn vernieuwde site www.evenwichtinjeleven.nl

  1. Workshops, themadagen, open avonden met een prachtig creatief, intuïtief proces SoulCollage®
  2. Speciale bijeenkomsten en meditatiecirkels voor genieten, beleven en bewustzijnsgroei. Werken met meditatie, mindfulness, geleide visualisaties, klanken voor het spirituele aspect in ons leven.
  1. Snel naar je kern-sessies met Janosh Energetische Therapie
  2. Reinigings- en zegeningsrituelen met reiki en werken vanuit het Inca-pad
  3. ..en nog meer

Nog meer lezen:

Ik schuif heen en weer tussen het zekere en het onzekere. De dagen verlopen wisselend. Ik ben in evenwicht én raak regelmatig uit balans. Zal ik wel, zal ik niet. Mijn buikgevoel, mijn hart zegt van wel, mijn hoofd brengt me weer op andere gedachten, laat me in een cirkeltje rond draaien. Het is net als het weer van nu. Geen touw aan vast te knopen. Zomer, lente, herfst wisselen zich niet meer in seizoenen af, maar in dagen. De wereld verandert, merk je het ook?  Zekerheden verdwijnen als sneeuw voor de zon. En zo is het ook in mij. Dus waar hou ik nou nog aan vast? Aan het bekende? Het leven loopt toch nooit zoals ik denk dat het loopt. Ik kan van alles vooruit plannen, van te voren bepalen. Nou dat werkt niet. Jeeminee, wat is het uitbroeden van een ei, het volgroeien van een kind in de baarmoeder toch een klus. Je weet dat er iets nieuws aan zit te komen, en toch is de broedtijd, de zwangerschap nodig om het nieuwe levensvatbaar te maken. Word het te vroeg geboren, dan kan het te kwetsbaar zijn om te overleven.

De tijd is rijp. Ik durf het aan. Ik stap de kast uit. Waaahhhh, dat is overweldigend en weldadig tegelijkertijd! Wat een vrijheid. Woehaa, ik geniet, zo vrij als een vogel. Ik vlieg van hot naar her. Een vrijheid, die toch ook wel beangstigend blijkt.  Het komt nu echt op mezelf aan. Net een woestijn, wat een zee van ruimte, alleen waar ga ik nou naar toe? De horizon is hetzelfde en toch veranderlijk. Ik kan alle kanten op, alles is mogelijk, behalve terug. Er trekt iets aan me om me in de nieuwe wereld te begeven. Ik vervolg mijn pad. De kast, de straat, de wijk, de stad uit, het land in, de wereld in, naar het universum en de sterren.  Wat leuk is: ik ben mijn eigen voertuig. Ik sla mijn vleugels uit. Wat een prachtige wereld! Ik kijk vanuit de sterren naar de aarde, de blauwe parel in de kosmos. En daar maak ik deel vanuit? Daar ben ik deel van? De grootsheid maakt me niet meer duizelig. Het smaakt naar meer! Ja, de tijd is rijp!

Ik prijs me gelukkig dat alles wat ik in de afgelopen jaren ervaren heb én aan kennis tot me heb genomen, me gemaakt heeft tot wie ik nu ben. Alle handvatten, in welke vorm dan ook, helpen mij keer op keer om stap voor stap te zetten. Om rust te creëren wanneer er onrust opkomt, in of om mij heen. Om uit mijn comfortzone te stappen, mezelf te bekijken in relatie tot de wereld om mij heen. Me aan te passen aan veranderende omstandigheden. Mijn intuïtie te erkennen, te vertrouwen en te volgen. Mijn verstand door mijn hart te laten leiden. Om vanuit een andere invalshoek, met een bredere kijk het leven te beleven. Mijn evenwicht te hervinden wanneer ik uít evenwicht raak. Mezelf te ontdoen van wat niet bij me hoort, niet langer gewenst is. Het helpt me om mijn eigen pad van schoonheid te bewandelen.

‘Ik moet bereid zijn om op te geven wie ik ben om te worden wie ik wil zijn.’

Albert Einstein (1879 – 1955)

 

Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten en naast je te ‘lopen’ op jouw eigen pad van schoonheid. Om in contact te komen met jouw nieuwe wereld, waar jij deel van bent, het aan het licht brengen en het ontwikkelen daarvan. De tijd is rijp! Wie weet kan ik je een ‘shortcut’ geven naar ‘het rechte pad’.